Antropologisch onderzoek laat zien dat ouderdom helemaal niet zo’n eenduidig negatief karakter

heeft. Biologische leeftijd kan blijkbaar niet als voorspeller van gedrag worden gezien, terwijl de

samenleving hier wel op ingericht is (Binstock en Shanas 1976: 16). Zo stelt psycholoog Graham Stokes

dat de samenleving de grens voor ouderdom markeert en ouderdom dus gezien kan worden als ‘social

construction’ (Stokes 2000: 28). In de wetenschap komt steeds meer erkenning voor verschillende

levenspaden, die niet per se gevat kunnen worden in een eenduidig systeem (Gergen en Gergen 2000: 283).

Er wordt zelfs gesproken van het ontstaan van een samenleving waarin leeftijd geen betekenis meer heeft;

‘an age-irrelevant society, in the sense that we are becoming accustomed to the 28 year old mayor... the 50

year old retiree, the 65 year old father of a preschooler and the 70 year old student’ (ibid.). Het is van

groot belang dat we leeftijd (en ouderdom) als sociaal construct onderzoeken omdat het een vertoog is dat

wordt vormgegeven door sociale en culture processen (ibid.: 4). Wanneer leeftijd los wordt gezien van het

(biologische) chronologische idee, kan er een begrip verkregen worden van hoe leeftijd onderdeel is van de

dominante machtsstructuur. ‘There is no process of aging in itself; the discourse of aging is born of

relations within a given culture at a given time’ (Gergen en Gergen 2000: 283).

Antropologisch onderzoek laat zien dat...